Ευαγγέλιο της Κυριακής Α΄ Λουκά – Τα δίχτυα της Χάριτος (Γραπτό Κήρυγμα)Κήρυγμα πρωτοπρ. Νικολάου Μανώλη

 

Κήρυγμα πρωτοπρ. Νικολάου Μανώλη

“Πόσο κρίμα όμως είναι και άδικο, για τη σημερινή πατρίδα μας που τόσα δώρα δέχτηκε από τον Θεό, να απέχει της ευλογημένης παραδόσεως”

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Αναδημοσιεύουμε από το Ιστολόγιο Κατάνυξη.

---

Ευαγγέλιο της Κυρ. Α΄ Λουκά (Μαρ. ε΄ 11) ΤΑ ΔΙΧΤΥΑ ΤΗΣ ΧΑΡΙΤΟΣ

π.Νικόλαος Μανώλης

Παράξενος ο τρόπος Του Κυρίου μας! Διδαχές και θαύματα ενώνονται σε μια πράξη μαρτυριακή με την οποία ελευθερώνει τους ανθρώπους εγκλωβίζοντάς τους σε μια απόκοσμη κατάσταση αγάπης ατελείωτης, υπέρχρονης, αδιανόητης. Απλώνει τα δίχτυα της Χάριτος και μας μαθαίνει τον τρόπο τους, πώς να τα απλώνουμε και πώς να αλιεύουμε και μείς, όχι τους ιχθύες της Γεννησαρέτ, αλλά τους ανθρώπους «τους καθήμενους εν σκότει». Οι απόστολοι καταρχάς ως αλιεύματα της Χάριτος, απολαμβάνουν την μυστική και ατέρμονη χαρά της θείας κλήσης και γίνονται και αυτοί σαν Τον Ιησού, παράξενοι με θαύματα και διδαχές.

        Ω! Χριστέ μου! Τι έκανες στους μαθητές σου! Πως ομοιάζουν με σένα! Έλεγε κάποτε ένας γέροντας πώς δεν έχει ανάγκη να δει πως ήταν Ο Χριστός, βλέπει τους Αγίους Του!

        Γίνανε πολύ καλοί ψαράδες οι Απόστολοι και δίδαξαν την τέχνη τους στους διαδόχους τους. Αυτό καλείται αποστολική διαδοχή που φτάνει έως τις ημέρες μας. Οι Χριστιανοί μπορούν να καλούνται και «αλιείς ανθρώπων». Άλλοι με τις διδαχές τους, άλλοι με θαύματα και σημεία και άλλοι και από τα δυο, ζούνε με Τον Θεό και Τον διαδίδουν. Βιώνουν τέτοια σχέση με το άυλο που από τα ατελείωτα θαύματα στην καθημερινότητά τους είναι σημειοφόροι!

        Αυτά είναι μια καθημερινότητα για την Εκκλησία Του Χριστού. Οι χριστιανοί ψηλαφούν οι ίδιοι Τον Χριστό και είναι έτοιμοι αυτό που ψηλάφισαν να το διδάξουν και με θαυμαστά σημεία να επιβεβαιώσουν την αλήθεια του. Γι αυτό κανείς δεν μπορεί να αντισταθεί στο κάλεσμα της Εκκλησίας. Είναι βιωματικό και αληθινό. Όσοι αρνούνται αυτό το κάλεσμα, ίσως ακόμη να μην έφτασε η ώρα τους, η ευλογημένη στιγμή να πιαστούν από τα δίκτυα κάποιου αποστόλου Του Χριστού. Βέβαια είναι θλιβερό, στις ημέρες μας να υπάρχουν χριστιανοί που να μη νοιάζονται για τα θέματα την Πίστης και να μένουν προσκολλημένοι μόνο στα υλικά και αθειστικά συστήματα της λεγόμενης Νέας Τάξης Πραγμάτων.

        Πόσο κρίμα όμως είναι και άδικο, για τη σημερινή πατρίδα μας που τόσα δώρα δέχτηκε από τον Θεό, να απέχει της ευλογημένης παραδόσεως. Είναι η πιο ευλογημένη χώρα, όμως τείνουμε συνεχώς εμείς οι νεοέλληνες να απομακρυνόμαστε από Αυτόν. Και όσο θα μένουμε μακρυά Του, τόσο θα αναζητούμε τη σωτηρία μας σε συμφωνίες, προγράμματα και μνημόνια που δήθεν θα μας χαρίσουν ανάπτυξη και πρόοδο. Όμως αν συνεχίσουμε να αρνούμαστε τα δίχτυα της Χάριτος, ελπίδες για καλύτερες ημέρες δε θα μπορούμε να τρέφουμε. Μόνο με τον θαυματουργό Κύριό μας και τους Αγίους Του, μπορούμε να ζήσουμε ευτυχισμένοι.

        Αυτό που πραγματικά χρειάζεται η Ελλάδα μας αλλά και ο καθένας μας, το περιγράφει με τον ζωντανό του λόγο ο μακαριστός επίσκοπος Φλωρίνης Αυγουστίνος.

        «Να τεντώσουμε το αυτάκι μας και ν’ ακούσουμε το λόγο του Θεού. Αν μπορούσα να χω όλη την Ελλάδα μπροστά μου, θα φώναζα: Όλοι μας απατήσανε, όλοι εκμεταλλεύθηκαν τη μικρά μας χώρα. Έξω πλέον αυτά. Ας ακούσουμε το ραδιοφωνικό σταθμό όχι του ενός και του άλλου, αλλά το ραδιοφωνικό σταθμό του ουρανού, τη φωνή του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Ν ἀκούσουμε το Χριστό και να κάνουμε μαζί του συμβόλαιο και να εκτελέσουμε το πρόγραμμά του.

        Με λίγα λόγια, η γλώσσα μας, που τώρα έγινε γλώσσα οχιάς, να σταματήση να βλαστημά το άγιο όνομά του, που σε καμμιά φυλή στον κόσμο δεν βλασφημείται έτσι όπως εδώ. Τα χέρια μας να σταματήσουν να κλέβουν και να παλαμίζουν μέρα – νύχτα το άγιο και ιερό Ευαγγέλιο με τους αμέτρητους όρκους. Τα πόδια μας να σταματήσουν να τρέχουν στα κέντρα διαφθοράς. Η καρδιά μας να σταματήση να βγάζη μίσος και κακία… Μ’ ένα λόγο, όλοι να βαδίσουμε το δρόμο του Θεού.

        Τότε, ω τότε! Δώστε μου μια Ελλάδα χωρίς βλαστήμια, χωρίς όρκους, χωρίς μοιχείες, πορνείες, διαζύγια…, δώστε μου μια Ελλάδα με Χριστό, και σας υπογράφω· τότε θα είνε ευλογημένοι οι κάμποι μας, ευλογημένα τα σπίτια μας, ευλογημένα τα πάντα. Χώμα θα πιάνουμε, μάλαμα θα γίνεται. Θα πεισθούμε εκ των πραγμάτων, ότι «ενός εστι χρεία» (Λουκ. 10,42), και θα ψάλλουμε όλοι μας· «Πλούσιοι (πλούσια μεγάλα κράτη) επτώχευσαν και επείνασαν, οι δε εκζητούντες τον Κύριον ουκ ελαττωθήσονται παντός αγαθού» (Ψαλμ. 33,11). Αμήν».

«Πώς είναι δυνατόν να προχωρήση αυτός ο κόσμος χωρίς τον σαρκί φανέντα Θεό;»Μητροπολίτης Πατρών Χρυσόστομος

Αδελφοί μου,

Ο ουρανός και πάλι ανοίγει και κατέρχεται ο Κύριός μας, γενόμενος άνθρωπος για να θεραπεύση το πρόσλημα, δηλαδή την ανθρώπινη φύση και να λυτρώση, με αυτή Του την κένωση, το ανθρώπινο γένος.

Ο Ιερός Χρυσόστομος ονομάζει την εορτή των Χριστουγέννων Μητρόπολη των Εορτών, επειδή είναι το κέντρο όλων των εορτασμών, η αιτία και η απαρχή όλων των πανηγυρισμών.

Η ιστορία υφαίνεται. με το υφάδι της άκρας ταπεινώσεως και συγκαταβάσεως του Θεού, ο Οποίος «αγάπη εστί» κατά τον Ιερώτατον Ευαγγελιστήν Ιωάννη και αγαπητικά προσφέρεται. και θυσιαστικά χαρίζεται, «ίνα οι άνθρωποι ζωήν έχωσι και περισσόν έχωσι».

Άραγε, θα κατανοήση ο άνθρωπος, ότι η μόνη πύλη σωτηρίας, η μόνη ελπίδα, η μόνη οδός για την υπέρβαση της φθαρτότητος και την απόλαυση της αιωνίου μακαριότητος είναι ο ενανθρωπήσας Θεός;

Αλήθεια, πώς είναι δυνατόν να προχωρήση αυτός ο κόσμος χωρίς τον σαρκί φανέντα Θεό; Πώς θα ξεπεραστή η μεγάλη οδύνη ένεκα της ελλείψεως της αγάπης μεταξύ των ανθρώπων και των λαών της γης, χωρίς το ταπεινό προσκύνημα στο Σπήλαιο της Βηθλεέμ;

Χωρίς τον Θεό δεν υπάρχει ζωή, αλλά κόλαση και θάνατος. Χωρίς τον Εμμανουήλ, οι λαοί παραπαίουν. Μακράν του Θεού οι πόλεμοι, τα μίση και τα πάθη σκιάζουν τον παγκόσμιο ορίζοντα. Ο σεβασμός στην ανθρώπινη προσωπικότητα εξέλιπε και ο φρικτός «ρατσισμός» είναι η τραγική επιβεβαίωση της αλλοτριώσεως του φρονήματος των ανθρώπων.

Όσοι πιστοί, λοιπόν, ας ζήσωμε το Μυστήριο της κενώσεως του Θεού και ας το κάνωμε υπόθεση της προσωπικής μας ζωής, της οικογενειακής, άλλα και της κοινωνικής γενικώτερα.

Η εορτή των Χριστουγέννων είναι και προσωπικός ανακαινισμός, αλλά και παγκόσμιος λυτρωμός. Είναι χαρά και αγαλλίαμα συμπάσης της κτίσεως. Η Εκκλησία μας σήμερα, ζώντας το αιώνιο παρόν, με την γλώσσα της αποκεκαλυμμένης και σωζούσης αληθείας, μιλάει λυτρωτικά στον άνθρωπο. «Σήμερον γεννάται εκ Παρθένου, ο δρακί την πάσαν εχων κτίσιν. Σήμερον ο Άναρχος άρχεται και ο Λόγος σαρκούται…».

«Ό Παλαιός ήμερων παιδίον γέγονεν, ο επί θρόνου υψηλού και επηρμένου καθήμενος εν φάτνη τίθεται… επειδή τούτο θέλει. Θέλει γαρ την ατιμίαν ποιήσαι τιμήν, την αδοξίαν ενδύσαι δόξαν… Λαμβάνει μου την σάρκα, ίνα με αγιάση· δίδωσί μοι το Πνεύμα αυτού, ίνα με διασώση…».

Αδελφοί μου,

Δόξα τω ενανθρωπήσαντι. Θεώ και επί γης οφθέντι, διά τας πολλάς προς ημάς ευεργεσίας Του. Δόξα τω Θεώ, διότι εγεννήθημεν εν τω φωτί της γνώσεως Αυτού, εβαπτίσθημεν εις Χριστόν και ενεδύθημεν Αυτόν.

Δόξα τω φανέντι. Θεώ, διότι σήμερα ορθοδόξως εορτάζομε και θεοπρεπώς πανηγυρίζομε, γνωρίζοντες το μέγα της Οικονομίας Αυτού Μυστήριον.

Ο εορτασμός μας ας καταστή υπόθεση ουσιαστική, εσωτερική, βιωματική και λυτρωτική εμπειρία, ώστε ζώντας τα παρόντα μέσα στο κλίμα της αγάπης του γεννηθέντος Σωτήρος Χριστού, να ορώμεν τα μέλλοντα, τα άφθαρτα και αιώνια, τα οποία απολαμβάνουν ήδη οι θεούμενοι όλων των εποχών με πρώτη την Πανακήρατον Μητέρα Του, τους Αγίους Αγγέλους, τους Ποιμένας και τους Μάγους, τους Αποστόλους και Διδασκάλους, τους Οσίους και Μάρτυρας όλων των εποχών.

Αδελφοί μου,

«Χριστός γεννάται δοξάσατε. Χριστός εξ ουρανών απαντήσατε. Χριστός επί γης υψώθητε».

Σας ασπάζομαι όλους πατρικώς εν φιλήματι αγίω και σας εύχομαι εκ βάθους καρδίας έτη πολλά και ευλογημένα.

Ο τρόπος και ο χώρος Γέροντας Εφραίμ, Καθηγούμενος Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου

Ο ησυχασμός δεν είναι μόνο για τους μοναχούς και για όσους έχουν αποταγεί τον κόσμο· είναι για κάθε αληθινό χριστιανό. Ησυχασμός είναι εσωτερική κατάσταση, είναι συνεχής «διαμονή εν τω Θεώ και καθαρότης νοός». Ησυχασμός είναι ο τρόπος με τον οποίο αποκαλύπτεται ο χώρος της καρδίας, το κέντρο της υπάρξεως του ανθρώπου, αυτό που μπορεί να χαρακτηρισθεί πρόσωπο.
Γέροντας Εφραίμ Βατοπαιδινός

Ο διάλογος πνευματικού και ψυχολόγου Πρωτοπρεσβύτερος Θεμιστοκλής Μουρτζανός, Δρ. Θεολογίας

Μία από τις μεγάλες προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Ορθοδοξία στους καιρούς μας είναι και η ανάγκη να οριοθετήσει στις καρδιές των πιστών την θέαση της έναντι της ψυχολογίας, έναντι των επιστημών ψυχικής υγείας γενικότερα. Η θέση αυτή, πέρα από το θεωρητικό επίπεδο, πέρα από τον όποιο διάλογο είναι απαραίτητος να γίνει και ήδη έχει ξεκινήσει, χρειάζεται να μεταφερθεί στο επίπεδο της καθημερινότητας στα πρόσωπα κυρίως των ιερέων που επηρεάζουν τους πιστούς, τους γονείς, αλλά και όποιον τα προβλήματά του δεν φαίνεται να λύνονται μόνο διά της πνευματικής οδού.

Οι πιστοί έχουμε μια αίσθηση ότι ο Θεός υπάρχει για να λύνει όλα μας τα προβλήματα. «Πάντα δυνατά τω πιστεύοντι», λέμε. Δεν έχουμε όμως διακρίνει ότι ο Θεός λύνει διά της πίστεως κυρίως τα προβλήματα προσανατολισμού στην ζωή μας, τα προβλήματα που έχουν να κάνουν με την πνευματική μας πορεία, με την σχέση μας με τον πλησίον, όταν Εκείνος κρίνει και όποτε Εκείνος κρίνει. Κάθε κατάσταση στην ζωή μας δεν έχει πάντοτε άμεση φανέρωση του θελήματος του Θεού. Κι αυτό διότι ο Θεός ξέρει τι είναι προς πνευματικό μας όφελος και τι όχι.

Ανάλογα συμβαίνει και με δοκιμασίες της υγείας μας. Δεν είναι μόνο ό,τι μας προκαλεί σωματικό πόνο. Είναι και η κατάσταση του νου και της ψυχής μας, η οποία συνδέεται με σωματικές ελλείψεις ή με αδυναμία διαχείρισης των ψυχικών μας δυνάμεων, με αποτέλεσμα να πάσχουμε. Καταστάσεις όπως η κατάθλιψη που προέρχεται από ψυχικά τραύματα, για τα οποία μπορεί και να μην είμαστε υπαίτιοι, αλλά να μην μπορούμε να βρούμε λύσεις, διότι στην ψυχή μας και στον νου μας γίνονται εμμονές, ενώ ο χαρακτήρας μας διαμορφώνεται και εξ αυτών, δεν μπορούν να λυθούν απαραίτητα μόνο διά της προσευχής και της εμπιστοσύνης στον Θεό. Και η επιστήμη άλλωστε δώρο του Θεού είναι. Αλλιώς ούτε και την ιατρική θα έπρεπε να την χρησιμοποιούμε, αλλά να παραμένουμε στην παθητικότητα του να αφήνουμε τον εαυτό μας μόνο στο έλεος του Θεού για κάθε μικρότερη ή μεγαλύτερη αρρώστια.

Αν κάτι μας δυσκολεύει στην πνευματική μας ζωή είναι να βρούμε το λεπτό, αλήθεια, όριο, ανάμεσα στο πού περιμένουμε και πού κινούμαστε κατά τα ανθρώπινα πλαίσια. Εδώ ο πιστός καλείται να συζητήσει με τον πνευματικό του και να δεχθεί συμβουλές προς τα πού θα κατευθυνθεί. Ο πνευματικός όμως, πέρα από τον φωτισμό της προσευχής που καλείται να έχει, αλλά και να κάνει για τον κάθε πιστό, χρειάζεται να έχει και την σχετική γνώση για τις δυνατότητες της επιστήμης και να μην θεωρεί την πίστη πανάκεια για ζητήματα που δεν έχουν να κάνουν μ’ αυτήν και μόνο.

Ο πνευματικός μπορεί να βοηθήσει τον πιστό στην οδό της συγχώρεσης. Στην οδό της υπομονής. Στην οδό της προσευχής. Να συνεχίσει δηλαδή την όποια εργασία μπορεί ένας καταρτισμένος ειδικός στην ψυχική υγεία να κάνει και να την τροφοδοτήσει με την δύναμη της πίστης. Η Ορθοδοξία σε έναν κόσμο ολοένα και πιο ψυχολογικοποιημένο, δεν χρειάζεται να λειτουργεί στην λογική των μαγικών συνταγών, αλλά ούτε και να κλείνει την πόρτα στον διάλογο. Όπως το πατερικό ήθος μας διδάσκει, ας πάρουμε ό,τι υγιές και χρήσιμο από την επιστήμη και ας το μπολιάσουμε με την δύναμη της πίστης. Δεν θα χάσουμε!

themistoklismourtzanos.blogspot.com

Ο Κύριος αποκαλύπτεται στις ταπεινές ψυχές…

Ο Κύριος αποκαλύπτεται στις ταπεινές ψυχές…
Η απιστία προέρχεται από την υπερηφάνεια. Ο υπερήφανος ισχυρίζεται πως θα γνωρίσει τα πάντα με το νου του και την επιστήμη, αλλά η γνώση του Θεού παραμένει ανέφικτη γι᾿ αυτόν, γιατί ο Θεός γνωρίζεται μόνο με την αποκάλυψη του Αγίου Πνεύματος. Ο Κύριος αποκαλύπτεται στις ταπεινές ψυχές. Σ᾿ αυτές δείχνει τα έργα Του, που είναι ακατάληπτα για το νου μας. Με τον φυσικό μας νου μπορούμε να γνωρίσουμε μόνο τα γήινα πράγματα, κι αυτά μερικώς, ενώ ο Θεός και όλα τα ουράνια γνωρίζονται με το Άγιο Πνεύμα.

Μερικοί μοχθούν σ᾿ όλη τους τη ζωή για να μάθουν τι υπάρχει στον ήλιο ή στη σελήνη ή κάτι παρόμοιο, αλλ᾿ αυτά δεν ωφελούν την ψυχή. Αν όμως προσπαθούσαμε να γνωρίσουμε τι υπάρχει μέσα στον άνθρωπο, τότε θα βλέπαμε στην ψυχή του αμαρτωλού σκοτάδι και κόλαση. Και είναι ωφέλιμο να το ξέρουμε, γιατί θα είμαστε αιώνια είτε στη Βασιλεία είτε στην κόλαση.
Κύριος έδωσε στη γη το Άγιο Πνεύμα. Και όσοι το έλαβαν αισθάνονται τον παράδεισο μέσα τους.

Ίσως πεις: «Γιατί λοιπόν δεν έχω και εγώ μία τέτοια χάρη»; Επειδή εσύ δεν παραδόθηκες στο θέλημα του Θεού, αλλά ζεις σύμφωνα με το δικό σου θέλημα.
Παρατηρήστε εκείνον που αγαπάει το θέλημά του: Δεν έχει ποτέ ειρήνη στη ψυχή του και δεν ευχαριστιέται με τίποτα. Γι᾿ αυτόν όλα γίνονται όπως δεν θα έπρεπε. Όποιος όμως δόθηκε ολοκληρωτικά στο θέλημα του Θεού, έχει την καθαρή προσευχή και η ψυχή του αγαπάει τον Κύριο.
Έτσι δόθηκε στον Θεό η Υπεραγία Παρθένος: «Ιδού η δούλη Κυρίου· γένοιτό μοι κατά το ρήμά σου» (Λουκ. 1:38).
Αν λέγαμε κι εμείς, «Ιδού ο δούλος Κυρίου· γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου», τότε τα ευαγγελικά λόγια του Κυρίου θα ζούσαν στις ψυχές μας, η αγάπη του Θεού θα βασίλευε σ᾿ όλον τον κόσμο και η ζωή στη γη θα ήταν απερίγραπτα ωραία.
Αλλά μολονότι τα λόγια του Κυρίου ακούγονται τόσους αιώνες σ᾿ όλη την οικουμένη, οι άνθρωποι δεν τα καταλαβαίνουν και δεν θέλουν να τα παραδεχθούν. Όποιος όμως ζει σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, αυτός θα δοξαστεί και στον ουρανό και στη γη.

Οσίου Σιλουανού του Αθωνίτου

Άγιος Γρηγόριος Νύσσης: Μακαριστή ύπαρξη είναι το Θείο…

Άγιος Γρηγόριος Νύσσης: Αληθινά δε μακαριστή ύπαρξη είναι το Θείο.
Γιατί ό,τι και να υποθέσουμε πως είναι το Θείο, μακαριότητα είναι εκείνη η καθαρή ζωή, το ανεκδιήγητο και ακατάληπτο αγαθό, το ανέκφραστο κάλλος, αυτό που είναι όλο χάρη και σοφία και δύναμη, το αληθινό φως, η πηγή κάθε αγαθότητας, η ανώτερη εξουσία όλων, το μόνο ποθητό, αυτό που πάντα είναι το ίδιο, η παντοτινή αγαλλίαση, η αιώνια ευφροσύνη, για την οποία θα μπορούσε κανείς να πει πολλά, κι όμως να μην έχει πει τίποτε το ισάξιο. Γιατί ούτε ο νους πλησιάζει τον Θεό, μα, κι αν ακόμη μπορέσουμε να κατανοήσουμε κάτι από τα υψηλοτέρα γι’ Αυτόν, με κανέναν λόγο δεν εκφράζεται αυτό που θα γίνει κατανοητό.

Τι είναι η αδιάλειπτος προσευχή;

Τι είναι η αδιάλειπτος προσευχή;
Η συνεχής προσευχή χωρίζει το νου απ’ όλα τα νοήματα και έτσι τον εμφανίζει γυμνό από περισπασμούς ενώπιον του Θεού· διότι τα νοήματα προκαλούνται από διάφορα πράγματα. Τα δε πράγματα είναι άλλα αισθητά και άλλα νοητά.

Εφ’ όσον λοιπόν ο νους διακινείται μέσα στην περιοχή των πραγμάτων αυτών, αυτά συλλαμβάνει και αυτά τα νοήματα περιφέρει. Η δε χάρη της προσευχής φέρνει τον νου σε επαφή με το Θεό. Αφού δε τον ενώσει με το Θεό, τον χωρίζει απ’ όλα τα νοήματα· τότε ο νους γυμνός πλέον επικοινωνεί μαζί Του και γίνεται θεοειδής. Αφού δε γίνει θεοειδής, ζητεί από το Θεό τα πρέποντα κι έτσι δεν σφάλλει ποτέ στα αιτήματά του, διότι πάντοτε η παράκλησή του πραγματοποιείται από το Θεό.
Γι’ αυτό ο Απόστολος Παύλος μας διατάσσει: «αδιαλείπτως προσεύχεσθε…», για να πετύχουμε με την διαρκή συνάφεια του νου μας με το Θεό, σιγά-σιγά την αποκοπή του από κάθε προσκόλληση στα υλικά.

Ερώτηση: Και πώς ο νους μπορεί να προσεύχεται συνεχώς, εφ’ όσον όταν ψάλλουμε ή διαβάζουμε ή συνομιλούμε ή διακονούμε, ο νους διαμοιράζεται σε πολλά νοήματα και θεωρήματα;
Απόκριση: Η Αγία Γραφή τίποτε το αδύνατον δεν προστάζει, αφού κι ο ίδιος ο Απόστολος και έψαλλε και διάβαζε και δίδασκε και διακονούσε και υπέφερε από τους διωγμούς, κι όμως προσευχόταν αδιαλείπτως.
Διότι αδιάλειπτος προσευχή είναι το να έχουμε το νου πάντοτε προσηλωμένο με πολλή ευλάβεια και πόθο στο Θεό· να εξαρτάται πάντοτε ο άνθρωπος από την ελπίδα προς Αυτόν και να στηρίζει το θάρρος του για όλα τα έργα του σ’ Αυτόν· όλα όσα συμβαίνουν να τα αντιμετωπίζει όπως ο Απόστολος, που έλεγε σ’ όλες τις περιστάσεις: «ποιός μπορεί να μας χωρίσει από την αγάπη του Χριστού; θλίψη ή στενοχώρια ή πείνα…, ή μαχαίρι;» (Ρωμ. 8, 35).
Και κατόπιν διαβεβαιώνει, συνεχίζοντας: «είμαι βέβαιος ότι ούτε θάνατος ούτε ζωή ούτε άγγελοι ούτε αρχές ούτε άλλες ουράνιες δυνάμεις ούτε παρόντα ούτε μελλοντικά ούτε ύψωμα ούτε βάθος ούτε κάποιο άλλο δημιούργημα θα μπορέσουν να μας χωρίσουν από την αγάπη του Θεού, όπως φανερώθηκε στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού του Κυρίου μας».
Αυτή λοιπόν την εσωτερική εργασία είχε ο Απόστολος προσευχόμενος συνεχώς και αδιαλείπτως· διότι σε όλα του τα έργα, όπως είπαμε, και σε όλα όσα του συνέβαιναν είχε εξαρτήσει τον εαυτό του από την ελπίδα προς το Θεό.
Γι’ αυτό και όλοι οι Άγιοι έχαιραν πάντοτε στις θλίψεις που τους συνέβαιναν, για να συνηθίσουν να ελπίζουν στο Θεό. Έχω λοιπόν τη γνώμη, ότι αυτή είναι η ασύγκριτη και καθαρή κατάσταση της προσευχής.
Να κατορθώσει δηλαδή ο νους να βρεθεί έξω από τη σάρκα και τον κόσμο και να προσεύχεται τελείως απαλλαγμένος από την ύλη και τις μορφές του κόσμου.
Αυτός λοιπόν που θα κατορθώσει να διατηρήσει ακέραιη αυτή την κατάσταση της ψυχής, αυτός πραγματικά προσεύχεται αδιαλείπτως.

Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής
Ο κόσμος της Προσευχής, Εκδόσεις Κάλαμος

Όσοι έχετε διάκριση, θαυμάστε τα μεγαλεία του Θεού…

Όσοι έχετε διάκριση, θαυμάστε τα μεγαλεία του Θεού…
Όταν βλέπεις έναν άνθρωπο να αγαπάει τα γέλια και να θέλει να γελοιοποιεί τους άλλους, να μην πιάνεις φιλία. Γιατί θα σε κάνει να συνηθίσεις στην ψυχική ατονία. Σε κείνο πού η ζωή του είναι διεφθαρμένη, μη δείχνεις ιλαρό πρόσωπο φυλάξου όμως καλά μήπως τον μισήσεις.

Και αν θελήσει να μετανοήσει, βοήθησε τον και φρόντισε τον, θυσιάζοντας ακόμη και τη ζωή σου, να σωθεί. Εάν όμως είσαι πνευματικά ασθενής, μην τολμήσεις να γίνεις γιατρός του.
Μπροστά σε άνθρωπο πού έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του και έχει την αρρώστια να προσέχεις πολύ πώς θα μιλήσεις. Γιατί ενόσω μιλάς, αυτός εξηγεί μέσα του τα λόγια σου όπως αγαπά και από τα αγαθά σου λόγια παίρνει αφορμή και σκανδαλίζει τους άλλους. Και αλλάζει το νόημα των λόγων σου μέσα στο μυαλό του σύμφωνα με την πνευματική του αρρώστια.

Αν δεις κάποιον να έρχεται και να κατηγορεί τον αδελφό του μπροστά σου, κάνε το πρόσωπο σου σκυθρωπό. Έτσι και το έλεος του Θεού θα έχεις και απ’ αυτόν θα φυλαχτείς.
Και πού είναι η κόλαση πού μας εκφοβίζει από παντού και υπερνικά την αγάπη του Θεού; Ποια κόλαση και ποια γέεννα του πυρός μπορεί να σταθεί μπροστά στη χάρη της Ανάστασης, όταν ο Θεός μας αναστήσει εν δόξη από τον άδη και κάνει τούτο το φθαρτό σώμα μας να ντυθεί την αφθαρσία;
Όσοι έχετε διάκριση, θαυμάστε τα μεγαλεία του Θεού. Ποιος όμως έχει τόσο σοφή και αξιοθαύμαστη διάνοια, πού θα μπορέσει να θαυμάσει, όσο αξίζει, τη χάρη του Δημιουργού μας;
Η ανταπόδοση των αμετανόητων αμαρτωλών είναι βέβαιη, όμως αντί της δίκαιης ανταπόδοσης ο Κύριος ανταποδίδει την ανάσταση σ’ αυτούς πού μετανοούν και, αντί να τιμωρήσει αυτούς πού καταπάτησαν το νόμο του, τους ντύνει με την τέλεια δόξα της αφθαρσίας.
Αυτή η χάρη, πού μας ανασταίνει από την αμαρτία, είναι μεγαλύτερη από εκείνη πού μας δόθηκε, όταν από την ανυπαρξία μας έφερε στην κτιστή ύπαρξη. Δόξα στην άμετρη σου χάρη, Κύριε.

Αγίου Ισαάκ του Σύρου

Άγιος Λουκάς: Να προσευχόμαστε οπού και να βρισκόμαστε

Άγιος Λουκάς ο Ιατρός: Να προσευχόμαστε οπού και να βρισκόμαστε
«Το να προσευχόμαστε αδιάκοπα δεν σημαίνει μόνο να διαβάζουμε τις ευχές, να κάνουμε γονυκλισίες και να πηγαίνουμε στην εκκλησία. Δεν είναι έτσι τα πράγματα. Να προσευχόμαστε αδιάκοπα μπορούμε πάντα και οπού και να βρισκόμαστε.

Το μόνο πού χρειαζόμαστε είναι να έχει η καρδιά μας διάθεση για προσευχή. Να είναι ταπεινή και να θρηνεί αδιάκοπα την αναξιότητα και την αμαρτωλότητά της.
Γεμάτη φόβο μπροστά στην μεγαλοσύνη του Θεού, τον Όποιο προσβάλλουμε με τις αμαρτίες μας, αν τέτοια θα είναι η καρδιά μας, τότε πάντα θα είμαστε προσευχόμενοι και στη δουλειά και στο σπίτι.»

Την ψυχή την τρέφει μόνο η προσευχή

Την ψυχή την τρέφει μόνο η προσευχή
Εκείνος είναι που σας παρακινεί: «Γρήγορα… πιο γρήγορα…». Η βιαστική προσευχή δεν έχει πνευματικό καρπό.

Βάλτε, λοιπόν, κανόνα στον εαυτό σας να μη βιάζεστε.
Να προσεύχεστε έτσι, ώστε ούτε μια λέξη να μην προφέρουν τα χείλη σας, που να μην την κατανοεί ο νους σας και να μην τη βιώνει η καρδιά σας. Πρέπει να ριχθείτε σ’ αυτόν τον αγώνα με αποφασιστικότητα στρατιωτική. Και όταν ο εχθρός σας ψιθυρίζει, «Κάνε τούτο ή εκείνο», εσείς να του αποκρίνεστε:

«Ξέρω τί θα κάνω. Δεν σε χρειάζομαι. Φύγε από δω!». Η ψυχή τρέφεται μόνο με την προσευχή. Η δική σας προσευχή, όμως, είναι επιφανειακή, όχι ουσιαστική. Γι’ αυτό η ψυχή σας μένει ανικανοποίητη, πεινασμένη…

Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου

Anthony Bloom: Πως θα γίνει πιο καθαρή η καρδιά μας; Anthony Bloom:

Anthony Bloom: Πως θα γίνει πιο καθαρή η καρδιά μας;
Αν ξεκινήσουμε να αγαπάμε καλύτερα εκείνους που αγαπάμε αυθόρμητα και φυσικά, η καρδιά μας θα γίνει πιο καθαρή, πιο αγνή και πιο μεγάλη, και θα μάθουμε να αγαπάμε τους ανθρώπους, ίσως μονάχα ένα πρόσωπο, και μετά ένα άλλο, και ξανά ένα άλλο, με μεγαλύτερο τίμημα, με μεγαλύτερη αγνότητα, με λιγότερο εγωισμό, με μια μακρόθυμη καρδιά. (Μητροπολίτης του Σουρόζ Anthony Bloom)

Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης: Ο φύλακας της ιεράς προσευχής

Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης: Ο φύλακας της ιεράς προσευχής
Λόγοι Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου

Εξέταζε καλά εκείνα, που έρχονται στην καρδιά σου για να πεις, πριν να περάσουν στη γλώσσα και θα βρεις πολλά, που είναι καλύτερα να μην βγουν από το στόμα σου.
Ακόμη γνώριζε ότι και από εκείνα που σκέφτεσαι ότι είναι καλά να πεις, είναι πολύ καλύτερο να τα θάψεις στη σιωπή και θα το γνωρίσεις, αφού περάσει εκείνη η συνομιλία.

Η σιωπή, είναι μία μεγάλη ενδυνάμωση του Αοράτου Πολέμου και μία σίγουρη ελπίδα της νίκης.
Η σιωπή, είναι πολύ αγαπημένη από εκείνον, που δεν εμπιστεύεται τον εαυτό του, αλλά ελπίζει στο Θεό.
Η σιωπή είναι φύλακας της ιεράς προσευχής και θαυμαστή βοήθεια στην εκγύμναση των αρετών• και ακόμη είναι σημείο φρονιμάδας.
Ο Αββάς Ισαάκ λέγει, ότι είναι συνεργός των καλών η σιωπή και μεγαλύτερη όλων των έργων της μοναχικής πολιτείας και μυστήριο του μέλλοντος.

Ιερές αποκαλύψεις, οπτασίες, προφητείες, θεοφώτιστα παραγγέλματα εκείνων που αγίασαν το Όρος και αγιάστηκαν εν αυτώ, καταγεγραμμένα σε γλώσσα που μιλά στην ψυχή μας.

Το θεμέλιο για την πνευματική ζωή…

Το θεμέλιο για την πνευματική ζωή…
Έλεγε ο αββάς Ιωάννης ο Κολοβός:
«Δεν γίνεται να χτίσει κανείς το σπίτι, αρχίζοντας από πάνω και προχωρώντας προς τα κάτω. Από τα θεμέλια θα αρχίσει και θα προχωρήσει προς τα πάνω».
Τον ρωτούν: «Τι σημαίνουν αυτά τα λόγια;»
«Το θεμέλιο, απαντά, είναι ο πλησίον, προκειμένου να τον σώσεις, και πρώτος εσύ ωφελείσαι, γιατί απ’ αυτόν κρέμονται όλες οι εντολές του Χριστού».
Ο αββάς Ιωάννης είπε:
– Ο πατέρας μας, ο αββάς Αντώνιος, είπε: «Ποτέ δεν έβαλα το δικό μου συμφέρον πιο πάνω από την ωφέλεια του αδελφού μου».

Είπε ο αββάς Υπερέχιος:
«Προσπάθησε να γλιτώσεις -όσο μπορείς- τον πλησίον από τις αμαρτίες χωρίς να τον προσβάλεις, διότι και ο Θεός δεν αποστρέφεται όσους μετανοούν. Επίσης, λόγος κακίας ή πονηρίας εναντίον του αδελφού σου ας μην παραμένει στην καρδιά σου, για να μπορείς να λες: Συγχώρεσέ μας τα παραπτώματά μας, όπως και εμείς συγχωρούμε εκείνους που μας έφταιξαν»

Μέγα Γεροντικό

Όσοι ακολουθούν τον Χριστό είναι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν τις δοκιμασίες…

Όσοι ακολουθούν τον Χριστό είναι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν τις δοκιμασίες…
Ποιος τραυματισμένος θεράπευσε ποτέ την πληγή του χωρίς υπομονή στον πόνο και στα θεραπευτικά μέσα του γιατρού;
Ποιος μπορεί να ακολουθήσει πίσω από τον Χριστό χωρίς να σηκώσει στους ώμους τον σταυρό της υπομονής;
Κανένας.

Όλοι όσοι Τον ακολούθησαν και Τον ακολουθούν ήταν και είναι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν με υπομονή, τις δοκιμασίες που οπωσδήποτε θα τους βρουν.

Άγιος Δημήτριος του Ροστώφ

Ο σκοπός της πνευματικής ζωής Άγγελος Λάππας

 

Ο σκοπός της πνευματικής ζωής

Ο άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ με τον φωτισμό του Θεού μας έχει αποκαλύψει ότι σκοπός της πνευματικής ζωής είναι η απόκτηση του Αγίου Πνεύματος, δηλαδή της θείας Χάριτος.

Όλοι οι πιστοί έχουμε κάποια εμπειρία της θείας Χάριτος.

Το ζητούμενο όμως είναι να μη γευόμαστε απλώς στιγμές Χάριτος, αλλά να ζούμε τη ζωή της Χάριτος δηλαδή να έλθει να κατοικήσει μέσα μας μόνιμα το Άγιο Πνεύμα.

Τότε η ψυχή μας θα ειρηνεύσει τελείως και θα καρποφορεί ανεμπόδιστα τις αρετές. Θα ζει τη ζωή που της ταιριάζει. Θα ζει από τώρα στη Βασιλεία των Ουρανών.

Με τις πρεσβείες όλων των Αγίων, των πνευματέμφορων ανθρώπων, μακάρι να μας αξιώσει ο Θεός να συνειδητοποιήσουμε τον σκοπό της πνευματικής ζωής και με όλες μας τις δυνάμεις να αγωνισθούμε για την κάθαρση της ψυχής μας από όλα τα πάθη, ώστε να γίνουμε κι εμείς δοχεία της Χάριτος, μυροδοχεία του Αγίου Πνεύματος.

Περιοδικό «Ο Σωτήρ»,
15 Οκτωβρίου 2017 – Τεύχος 2163