Η κοινωνική αδικία αποτελεί μία μορφή καταπίεσης και κοινωνικής
αμαρτίας. Ο Κύριος μας λέγει «δικαιοσύνην μάθετε οι ενοικούντες επί της
γης» (Ησαϊας 26:9), και «μακάριοι οι πεινώντες και διψώντες την
δικαιοσύνην» (Ματθαίος 5:6). Όσον όμως προάγεται η αδικία και η
καταπίεση του λαού, οικονομική, ψυχολογική, πνευματική, τόσον ακυρώνεται
το μήνυμα του Ευαγγελίου για αγάπη και δικαιοσύνη. Ο Χριστός ήλθεν
«ευαγγελίσαι πτωχούς» και να φέρει την αλήθεια του Ευαγγελίου που θα
απελευθερώσει τον άνθρωπο από τα κάθε είδους πνευματικά δεσμά της
αμαρτίας. Και η αδικία και η καταπίεση των ανθρώπων αποτελεί μία μορφή
αμαρτίας. Το μυστήριον της αγάπης του Χριστού προς κάθε ταπεινό και
συντετριμμένο μας δείχνει την πνευματικήν οδόν που οφείλουμε και εμείς
οι χριστιανοί να ακολουθήσουμε στις διαπροσωπικές και κοινωνικές μας
σχέσεις.
Ποια είναι αυτή η οδός; Να σταθούμε κοντά στον πλησίον μας, να χτυπήσουμε το μίσος, την αδικία, την πλεονεξία, να οδηγήσουμε τους εαυτούς μας και τους άλλους στην ουσία της χριστιανικής πίστης, που είναι η λύτρωση, η ελευθέρωση από τα δεσμά της αμαρτίας. Δεν μπορούμε να απουσιάζουμε ή να στεκόμαστε αδιάφοροι σε ένα κόσμο που αναζητεί αξιοπρέπεια και νόημα ζωής πέραν της σημερινής διεφθαρμένης κοινωνίας. Η μετάνοια και η ελευθερία που χαρίζει ο Χριστός οδηγεί στην γνήσια απελευθέρωση, στην πραγματική εν Χριστώ ελευθερία. Η αγάπη του Χριστού και η σωτηρία του Ευαγγελικού μηνύματος είναι γνήσια επαναστατικά και λυτρωτικά ώστε να το «κρύψουμε υπό τον μόδιον». Η αγάπη και η αλληλεγγύη αποτελούν το χαρακτηριστικό γνώρισμα των χριστιανών, και την μεγάλη τους ηθική υπεροχή έναντι των άλλων.
Από τον Χριστό αντλούμε την δύναμή μας, την ελπίδα μας, την ελευθερία μας. Είμαστε «απελεύθεροι Χριστού». Διότι ο Χριστός μας δίδει αυτήν την πνευματική ελευθερία να στεκόμαστε πάνω από κοσμικές ιδεολογίες, κοινωνικά συστήματα, να αρνηθούμε να γίνουμε συμμέτοχοι και συν-υπεύθυνοι στην κοινωνική αδικία και την οικονομική εκμετάλλευση. Οι χριστιανοί δεν μπορούν να είναι δεξιοί ή αριστεροί, διότι απλούστατα είναι του Χριστού, ανήκουν σε Εκείνον που η αγάπη Του στέκεται πάνω από διαχωρισμούς, και ευρίσκεται περισσότερο πλησίον στους πτωχούς τω πνεύματι, τους συντετριμμένους, τους αδικουμένους και δεδιωγμένους. Η αγάπη του Χριστού μας υποχρεώνει να μην σιωπούμε ενώπιον της αδικίας και της αμαρτίας. Αν περιορίζουμε τον ευαγγελικό λόγο μόνον στα πνευματικά και αδιαφορήσουμε για τον όλον άνθρωπον, τις πνευματικές και υλικές του ανάγκες, ακυρώνουμε την πίστη μας και κάνουμε εκπτώσεις στον χριστιανισμό μας.
Δεν έχουμε δικαίωμα, όταν κυριαρχεί η αδικία και η πλεονεξία, να μένουμε σιωπηλοί, διότι θα δώσουμε λόγον στο κριτήριο του Θεού. Οι ελάχιστοι εν Χριστώ αδελφοί μας, οι πτωχοί, οι ταπεινωμένοι, οι καταπιεσμένοι, όταν σταθούμε κοντά τους, ως «των πτωχών υπερασπιστής» (βλ. απολυτίκιον Αγ. Γεωργίου), αυτοί θα μας ανοίξουν την θύρα του ουρανού.
Έχουμε ως χριστιανοί ευθύνη γιατί σιωπήσαμε είτε δεν μιλήσαμε πιο αποφασιστικά για την αδικία, την διαφθορά, την αμαρτία, το προσωπικό βόλεμα, το είδωλο της υλικής ευμάρειας, του ψεύτικου δανεικού πλούτου και της μορφωτικης πτώχευσης που επιβλήθηκε ως συλλογικό όραμα στο υποσυνείδητο του ελληνικού λαού τις τελευταίες δεκαετίες. Στην σημερινή απρόσωπη και μαζοποιημένη κοινωνία, ο καθένας από εμάς έχει το δικό του, ανώνυμο μερίδιο ευθύνης για την κρίση, για την οικονομική, κοινωνική και πνευματική βία που υφίσταται ο ελληνικός λαός. Είμαστε συν-υπεύθυνοι, διότι επιτρέψαμε ή ανεχθήκαμε άνθρωπους άγευστους ελληνικότητος και ορθοδοξίας, χωρίς ήθος και εντιμότητα, να διοικήσουν τον τόπο και να τον οδηγήσουν στην σημερινή κρίση. Πολιτικοί, δημοσιογράφοι, εκπαιδευτικοί, συνδικαλιστές, όλοι έχουν το δικό τους μερίδιο ευθύνης για την σημερινή κρίση.
Ο λόγος του Χριστού, το μήνυμα του Ευαγγελίου, οι κοινωνικές ευαισθησίες των Πατέρων της Εκκλησίας, η κοινωνική και κοινοτική διάσταση της Ορθοδοξίας μας καλούν, μας επιβάλλουν να δραστηριοποιηθούμε εμείς οι χριστιανοί πιο ενεργά υπέρ του χειμαζομένου λαού του Θεού, να μιλήσουμε πιο πνευματικά, να δράσουμε πιο κοινωνικά υπέρ του ελληνικού λαού, να συμβάλλουμε ώστε η πατρίδα μας να εξέλθει ταχέως και ει δυνατόν, αλώβητη από την σημερινή κρίση.
Αρχιμ. π. Κύριλλος Κεφαλόπουλος.
Ποια είναι αυτή η οδός; Να σταθούμε κοντά στον πλησίον μας, να χτυπήσουμε το μίσος, την αδικία, την πλεονεξία, να οδηγήσουμε τους εαυτούς μας και τους άλλους στην ουσία της χριστιανικής πίστης, που είναι η λύτρωση, η ελευθέρωση από τα δεσμά της αμαρτίας. Δεν μπορούμε να απουσιάζουμε ή να στεκόμαστε αδιάφοροι σε ένα κόσμο που αναζητεί αξιοπρέπεια και νόημα ζωής πέραν της σημερινής διεφθαρμένης κοινωνίας. Η μετάνοια και η ελευθερία που χαρίζει ο Χριστός οδηγεί στην γνήσια απελευθέρωση, στην πραγματική εν Χριστώ ελευθερία. Η αγάπη του Χριστού και η σωτηρία του Ευαγγελικού μηνύματος είναι γνήσια επαναστατικά και λυτρωτικά ώστε να το «κρύψουμε υπό τον μόδιον». Η αγάπη και η αλληλεγγύη αποτελούν το χαρακτηριστικό γνώρισμα των χριστιανών, και την μεγάλη τους ηθική υπεροχή έναντι των άλλων.
Από τον Χριστό αντλούμε την δύναμή μας, την ελπίδα μας, την ελευθερία μας. Είμαστε «απελεύθεροι Χριστού». Διότι ο Χριστός μας δίδει αυτήν την πνευματική ελευθερία να στεκόμαστε πάνω από κοσμικές ιδεολογίες, κοινωνικά συστήματα, να αρνηθούμε να γίνουμε συμμέτοχοι και συν-υπεύθυνοι στην κοινωνική αδικία και την οικονομική εκμετάλλευση. Οι χριστιανοί δεν μπορούν να είναι δεξιοί ή αριστεροί, διότι απλούστατα είναι του Χριστού, ανήκουν σε Εκείνον που η αγάπη Του στέκεται πάνω από διαχωρισμούς, και ευρίσκεται περισσότερο πλησίον στους πτωχούς τω πνεύματι, τους συντετριμμένους, τους αδικουμένους και δεδιωγμένους. Η αγάπη του Χριστού μας υποχρεώνει να μην σιωπούμε ενώπιον της αδικίας και της αμαρτίας. Αν περιορίζουμε τον ευαγγελικό λόγο μόνον στα πνευματικά και αδιαφορήσουμε για τον όλον άνθρωπον, τις πνευματικές και υλικές του ανάγκες, ακυρώνουμε την πίστη μας και κάνουμε εκπτώσεις στον χριστιανισμό μας.
Δεν έχουμε δικαίωμα, όταν κυριαρχεί η αδικία και η πλεονεξία, να μένουμε σιωπηλοί, διότι θα δώσουμε λόγον στο κριτήριο του Θεού. Οι ελάχιστοι εν Χριστώ αδελφοί μας, οι πτωχοί, οι ταπεινωμένοι, οι καταπιεσμένοι, όταν σταθούμε κοντά τους, ως «των πτωχών υπερασπιστής» (βλ. απολυτίκιον Αγ. Γεωργίου), αυτοί θα μας ανοίξουν την θύρα του ουρανού.
Έχουμε ως χριστιανοί ευθύνη γιατί σιωπήσαμε είτε δεν μιλήσαμε πιο αποφασιστικά για την αδικία, την διαφθορά, την αμαρτία, το προσωπικό βόλεμα, το είδωλο της υλικής ευμάρειας, του ψεύτικου δανεικού πλούτου και της μορφωτικης πτώχευσης που επιβλήθηκε ως συλλογικό όραμα στο υποσυνείδητο του ελληνικού λαού τις τελευταίες δεκαετίες. Στην σημερινή απρόσωπη και μαζοποιημένη κοινωνία, ο καθένας από εμάς έχει το δικό του, ανώνυμο μερίδιο ευθύνης για την κρίση, για την οικονομική, κοινωνική και πνευματική βία που υφίσταται ο ελληνικός λαός. Είμαστε συν-υπεύθυνοι, διότι επιτρέψαμε ή ανεχθήκαμε άνθρωπους άγευστους ελληνικότητος και ορθοδοξίας, χωρίς ήθος και εντιμότητα, να διοικήσουν τον τόπο και να τον οδηγήσουν στην σημερινή κρίση. Πολιτικοί, δημοσιογράφοι, εκπαιδευτικοί, συνδικαλιστές, όλοι έχουν το δικό τους μερίδιο ευθύνης για την σημερινή κρίση.
Ο λόγος του Χριστού, το μήνυμα του Ευαγγελίου, οι κοινωνικές ευαισθησίες των Πατέρων της Εκκλησίας, η κοινωνική και κοινοτική διάσταση της Ορθοδοξίας μας καλούν, μας επιβάλλουν να δραστηριοποιηθούμε εμείς οι χριστιανοί πιο ενεργά υπέρ του χειμαζομένου λαού του Θεού, να μιλήσουμε πιο πνευματικά, να δράσουμε πιο κοινωνικά υπέρ του ελληνικού λαού, να συμβάλλουμε ώστε η πατρίδα μας να εξέλθει ταχέως και ει δυνατόν, αλώβητη από την σημερινή κρίση.
Αρχιμ. π. Κύριλλος Κεφαλόπουλος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου