[] Είναι γεγονός ότι σε όλες του τις ενέργειες ο Πάτερ δεν έβαζε
καθόλου ανθρώπινη πρωτοβουλία. Με την απόλυτη πεποίθηση ότι «ο Θεός
κυβερνά», «ξέρει ο Θεός» και «θα δείξει ο Θεός», δεν όριζε καθόλου, σε
καμιά περίπτωση τον εαυτό του.
Άφηνε να μιλάει πρώτα ο Θεός και ο δούλος
του να ακούει: Πρώτα, όπως τόνιζε χαρακτηριστικά, του έλεγε ο Θεός να
απλώσει τα πόδια και μετά του έστελνε το πάπλωμα.
Είχε δηλαδή το
κουράγιο, την ανεξάντλητη υπομονή και την ασκανδάλιστη πίστη,
να περιμένει, μέχρις ότου απαντήσει ο Θεός. Και απαντούσε πάντοτε ο
Θεός με τρόπο πολύ θαυμαστό, έστω και μετά από ολόκληρες δεκαετίες που
είχε το κουράγιο να προσμένει, και τότε -όπως συνήθιζε ο ίδιος να λέει:
«Καλύτερα δεν γινόταν!» Αν επιτρέπεται να πούμε, εδώ σ’ αυτό το σημείο, ο
Θεός δεν του χάλασε ποτέ χατίρι του Πατρός, καθόσον «θέλημα των
φοβουμένων Αυτόν ποιήσει, και της δεήσεως αυτών εισακούσεται και σώσει
αυτούς».
Ως προς την τακτική του «θα δείξει ο Θεός», καθώς απέφευγε συνήθως να
δίνει και κάποιες εξηγήσεις, ομολογούμε ότι σ’ αυτό το σημείο
δυσκολευτήκαμε ιδιαίτερα στη συνεργασία μαζί του, γιατί, όπως
καταλαβαίνετε, δεν είναι καθόλου εύκολο -όταν δεν είναι κανείς σε
ανάλογα πνευματικά μέτρα- να μη σιγουρεύει τίποτε στη ζωή του και να ζει
συνεχώς μέσα σ’ αυτή την αγία, όπως την ονόμαζε ο ίδιος, εκκρεμότητα.
«Η ανυπομονησία και η βιασύνη», έλεγε συχνά, «σκοτώνουν την ψυχή, ενώ
η καρτερία και η προσμονή ωριμάζουν και θεραπεύουν την ψυχή». Ο Πάτερ
βίωνε, με δυό λόγια, σε όλη του τη ζωή το μαρτύριο της σώζουσας
υπομονής.
Και δεν ήταν λίγα τα πικρά ποτήρια που ήπιε γουλιά-γουλιά
μέχρι τρυγός και οι δυσκολίες και τα καμίνια μέσα από τα οποία πέρασε.
Μόνο όμως που δεν επηρεαζόταν από αυτά και έβγαινε πάντοτε αλώβητος,
γιατί, όπως και να έρθουν τα πράγματα, «ο ταπεινός ου θροείται». []
Πηγή: Πεμπτουσία
Πηγή:http://istologio.org/?p=8435
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου